Wprowadzanie pokarmów stałych

Po 6 miesiącu rozszerzamy dietę dziecka o pokarmy stałe, jednak mleko mamy wciąż stanowi dominujący pokarm dla dziecka.

Około 6 miesiąca konieczne jest stopniowe rozszerzanie diety niemowlęcia, staje się ono dojrzałe do jedzenia posiłków o nowej konsystencji i smaku oraz ten czas uznawany jest za bezpieczny i niezwiązany z ryzykiem działań niepożądanych. [3]

Każde dziecko osiąga dojrzałość do rozszerzania diety w swoim czasie, moment muszą wyczuć sami rodzice. Tak jak niektóre dzieci zaczynają raczkować w 5 a niektóre w 9 miesiącu życia, tak we właściwym dla siebie momencie będą gotowe do jedzenia.

O gotowości do przyjmowania pokarmów stałych świadczy:

• umiejętność siedzenia,
• branie małych przedmiotów dwoma palcami i wkładanie ich do buzi,
• umiejętność gryzienia,
• zanik odruchowego wypluwania wszystkiego co dotknie języka
• dziecko zaczyna domagać się częściej ssania piersi bez widocznego powodu (choroba, ząbkowanie).

Na ogół dzieje się tak około 6 miesiąca życia. [4]

Pamiętajmy, że do pierwszych pokarmów stałych dziecko siada z pełnym brzuszkiem mleka mamy i w dobrym humorze. Pokarmy stałe powinny być posiłkami dodatkowymi a nie zastępującymi mleko matki. Zaczynamy od niewielkich ilości warzyw i owoców, od jednego wspólnego posiłku dziennie. Pierwsze posiłki powinny być jednoskładnikowe. Podczas karmienie absolutnie nie należy stosować przymusu, dziecko je ile chce. To normalne, gdy po kilku tygodniach zaznajamiania dziecka z pokarmami stałymi dziecko nie ma ochoty na nic innego oprócz mleka mamy. Może akurat wychodzą mu zęby? Może ma zły dzień i zwiększoną potrzebę tulenia się do mamy? Nie ma sensu męczyć dziecka i siebie starając się podać dziecku ilość pokarmu zalecaną przez ekspertów w tabelkach.

Należy podawać dziecku pokarmy wartościowe, bogate w witaminy i składniki mineralne. Z czasem dziecko będzie coraz bardziej interesować się jedzeniem i zjadać coraz więcej. Proporcje między ilością mleka mamy a pokarmami stałymi będą się zmieniać. Urozmaicamy jadłospis dziecka zgodnie z zasadami zdrowego żywienia i naszymi zwyczajami kulinarnymi. Nie podajemy dziecku produktów solonych i słodzonych, przetworzonych i konserwowanych. Nie podajemy również produktów ciężkostrawnych oraz fast-foodów. Pamiętajmy, że w tym wczesnym dzieciństwie kształtują się nawyki żywieniowe dziecka i wyrabiają się gusta smakowe.

Zaleca się kontynuację karmienia przynajmniej do 2 roku życia dziecka i dłużej jeśli matka i dziecko sobie tego życzą.

Górnej granicy wieku karmienia nikt nie wyznaczył, jest to zawsze kwestia indywidualna. Idealna sytuacja, gdy dziecko od piersi odstawi się samo, mamy wtedy prawdziwe baby-led-weaning. To znak, że nie potrzebuje więcej mleka mamy w sensie odżywczym i potrafi w inny sposób zaspokoić potrzebę bliskości (np. przez przytulanie, głaskanie).

Mleko matki przez cały okres karmienia piersią jest pokarmem wartościowym.

[1] Żywienie u progu i u schyłku życia, red. Jan Gawęcki, Wojciech Roszkowski, Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, Poznań 2013, s. 71.

[2] Breastfeeding and later cognitive and academic outcomes, Horwood L.J., Fergusson D.M., 1998.

[3] Żywienie u progu i u schyłku życia, red. Jan Gawęcki, Wojciech Roszkowski, Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, Poznań 2013, s.73.

[4] Warto karmić piersią. I co dalej? Poradnik dla matek oraz wszystkich, którzy pragną im pomóc, Magdalena Nehring-Gugulska, Intertom, Warszawa 2004, s. 146.